Çox şey öyrəndiyini sananların əslində heç bir şey öyrənmədiyini... Bir şeyi çox uzun müddət saxlayamacağını... Dostluqların fədakarlıqlar üzərinə qurulduğunu... Ən etibarlı yolun doğru sözdən keçdiyini... Geridə buraxdıqlarımızın bizimlə xatırlanacağını... Həyatın hamımıza başqa şeylər öyrətdiyini... Bir tərəfimiz dolarkən boş qalan yanımızın aşağı əyildiyini... Hər kəsin bir potensialı olduğunu... Bitdiyini sandığın anda başqa bir yerdən başladığını... Səbir deyilən şeyin eynilə bir süngərə bənzədiyini amma onun da mütləq bir tutumu olduğunu... Romantik insanların daha çox əzildiyini ... Bir gün mütləq bütün gerçəklərim ortaya çıxacağını... Ağıllı dolananların etdikləri səhvlərin fərqinə belə varmadıqlarını... Hər kəsin yenə hər kəslə vurulub bölündüyünü və azalıb çoxaldığını... İnsanların ən zəif yerlərindən yaralandıqlarını və yaralandıqca o yerin sərtləşdiyini... Əslində hər yeni günün yeni bir tapşırıq olduğunu... Həyatda tək hesablaşılacaq adamın yenə özünüz olduğunu... Nə yaşasanız səbəbinin yenə özünüz olduğunu... Qaçarkən birdən dayanmamağın lazım olduğunu... Yoxuş çıxarkən həmişə eyni tempdə çıxmağın lazım olduğunu... Meyvə verməyə başladıqca daşlanacağını... Quru ağacların ancaq odun olacağını...
